jueves, 14 de enero de 2010

Un balón de materia oscura rodea a Vía Láctea


Tan lonxe e tan cerca. Mentres os físicos intentan atopar nos detectores terrestres, aquí mesmo, os supostos estraños compoñentes da materia escura (que representaría, segundo as teorías vixentes, máis do 70% da masa total de galaxias como a nosa), os astrónomos trasládanse a través dos seus instrumentos a billóns de billóns de quilómetros polos arredores da galaxia para comprobar como e onde se acumula esta materia, distinta da que forma todo o que podemos ver e palpar.

O halo de materia escura que rodea o que chamamos a Vía Láctea -as estrelas e o gas que se poden ver e que se agrupan en forma de espiral- ten a forma dun balón de praia xigantesco e bastante deformado, aseguran astrónomos estadounidenses, os primeiros que cren que conseguiron medir a súa forma. A materia escura chámase así porque é invisible e porque ninguén sabe de que está formada.

Con todo, non é indetectable, porque obedece, como a materia ordinaria, as leis da gravidade e tira das pequenas galaxias ananas que viran ao redor da Vía Láctea. Os astrónomos, de varias institucións estadounidenses, conseguiron reconstruír a órbita orixinal da galaxia anana Saxitario, que se vai disgregando debido ao tirón gravitatorio da Vía Láctea e deixa restos en forma de estrelas ao seu paso.

Os esforzos anteriores para resolver este problema daban solucións moi diferentes para os diversos tramos estudados. "Ata fai moi pouco, non entendiamos o comportamento dos restos de Saxitario", explicou David R. Law, un dos científicos. Fai catro meses, Law e os seus compañeiros xa suxeriran que se o halo de materia escura era tridimensional, con lonxitudes de eixo diferentes, os datos da órbita de Saxitario poderían casar.

A solución que propón agora é que o halo invisible ten a forma dun balón de praia que foi esmagado ao longo, aproximadamente en perpendicular ao plano da galaxia no que se agrupan as estrelas.

2 comentarios:

  1. Interesante comentario!! Moi ben Lorena, segue así! jeje

    ResponderEliminar
  2. Gustáronme moitos estas dúas últimas entradas. Noraboa, Lorena.

    ResponderEliminar